Σαν σήμερα στις 6/2/2014, έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Παρούσογλου, γνωστός στον κόσμο του ΠΑΟΚ σαν μπαρμπα-Νίκος …
Σε ηλικία 86 ετών νικήθηκε από τα πολλά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, σε μια περίοδο στην οποία μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο της Αξιούπολης, προσπαθώντας να τα ξεπεράσει.
Ήταν ένας στρατιώτης του ΠΑΟΚ, πάντα δίπλα στην ομάδα τόσο στις χαρές όσο και στις λύπες, έχοντας μετατρέψει το σπίτι του στην … Τούμπα Κιλκίς σε ένα πραγματικό μουσείο του ΠΑΟΚ!
Δεκάδες πλακάτ, φανέλες παικτών, αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών, όλα με σημείο αναφοράς τον ΠΑΟΚ, μπορούσε κάποιος να βρει εκεί. Αν βρισκόσουν εκεί θα απολάμβανες ατέλειωτες ιστορίες από τα αμέτρητα ταξίδια που έκανε με τη μεγάλη του αγάπη, τον ΠΑΟΚ!
Ήταν επίτιμο μέλος του ΣΦ ΠΑΟΚ Αρναίας που τον αποχαιρέτισε με το παρακάτω μήνυμα: "Η μεγάλη ασπρόμαυρη οικογένεια είναι από σήμερα φτωχότερη. Ο μεγάλος μπαρμπα-Νίκος Παρούσογλου έφυγε για το Σ.Φ. ΠΑΟΚ Παραδείσου. Επίτιμο μέλος του συνδέσμου μας από το 1992 και ο πρώτος που δήλωνε πάντα συμμετοχή στο θρυλικό "Εξπρές των Βορείων".
Μέρα-νύχτα, μέχρι την τελευταία στιγμή, ζούσε και ανέπνεε για τον αγαπημένο του ΠΑΟΚ.Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει.Καλό Παράδεισο, μπαρμπα-Νίκο.Σ.Φ. ΠΑΟΚ Αρναίας "Βόρειοι".
Για να μάθετε ποιος ήταν ο Νίκος Παρούσογλου, σας παραθέτουμε ένα θέμα που είχε γράψει για εκείνον, το 2010 στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο δημοσιογράφος, επί χρόνια ρεπόρτερ ΠΑΟΚ, Ντίνος Καραμητρούσης: "Είναι αισίως 81 ετών και κάθε Κυριακή από το 1953 παρακολουθεί τον ΠΑΟΚ. Για την ακρίβεια, όχι κάθε Κυριακή, αλλά κάθε φορά που ο ΠΑΟΚ αγωνίζεται στην Τούμπα. Η προχωρημένη ηλικία του, αλλά και η αναγκαία δαπάνη, δεν του επιτρέπουν να πηγαίνει και στα εκτός έδρας παιχνίδια της αγαπημένης του ομάδας.
Γεννημένος το 1928, ο Νίκος Παρούσογλου, από την Τούμπα Κιλκίς, ήταν κοντά στον ΠΑΟΚ από το 1953. Τον γνώριζαν όλοι, αφού λόγω της αγάπης του για τον Δικέφαλο, είχε μετατρέψει το σπίτι του σε μουσειακό χώρο, σχετικό με τον ΠΑΟΚ, έχοντας αναρτήσει σε κάθε δωμάτιο και στην αυλή, πίνακες, αφίσες, φωτογραφίες, επιγραφές και ό,τι άλλο σχετίζεται με το παρελθόν και το παρόν του "Δικεφάλου" της Θεσσαλονίκης.
"Η μάνα μου όσο ζούσε άναβε την καντήλα όταν έφευγα για να πάω να δω τον ΠΑΟΚ. Και για να κερδίσει η ομάδα μας, αλλά και για να γυρίσω με το καλό".
Και αν σήμερα είναι εύκολο να έρθει κανείς από την Τούμπα Κιλκίς στη Θεσσαλονίκη, μία απόσταση γύρω στα 70 χιλιόμετρα, για να δει ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι και να ξαναφύγει για την κατοικία του, μη νομίσετε πως ήταν το ίδιο εφικτό και στα χρόνια της δεκαετίας του '50, όταν ο Νίκος Παρούσογλου πρωτοξεκινούσε αυτές τις μικρές ταξιδιωτικές εμπειρίες. Ο ίδιος θυμάται και αναπολεί την εποχή:
"Έπαιρνα το ποδήλατό μου από την Τούμπα και πήγαινα στο γειτονικό Πολύκαστρο. Εκεί άφηνα το ποδήλατο και έπαιρνα το ΚΤΕΛ για να πάω στο Κιλκίς και από το Κιλκίς άλλο ΚΤΕΛ για να έρθω στη Θεσσαλονίκη. Τις περισσότερες φορές όταν τέλειωνε το παιχνίδι στο γήπεδο Πανεπιστημίου ή αργότερα, μετά το ΄59, στην Τούμπα, ήταν αδύνατο να επιστρέψω με τον ίδιο τρόπο στο σπίτι μου.
Έτσι, είτε έμενα μία βραδιά σε ένα από τα πανδοχεία που υπήρχαν τότε στην περιοχή του Βαρδαρίου, με λίγες δραχμές αντίτιμο, είτε διανυκτέρευα σε σπίτι κάποιου γνωστού, φίλου ή και ποδοσφαιριστή. Μια φορά έμεινα στο σπίτι του αείμνηστου ποδοσφαιριστή Γιάννη Νικολαϊδη, που γνωριζόμασταν λόγω και ποντιακής καταγωγής και με φιλοξένησε για να επιστρέψω την άλλη μέρα, στο σπίτι μου".
Δεν περιορίστηκε μόνο στους αγώνες του ΠΑΟΚ εντός Ελλάδος. Μέχρι πριν λίγα χρόνια ακολουθούσε ανελλιπώς την ομάδα και στα εκτός Ελλάδος παιχνίδια της, για τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις. Είχε πάει, κατά κύριο λόγο οδικώς, σε εκδρομές στην Σκωτία, στο Λονδίνο, στη Γαλλία, στην Γεωργία, στην Ολλανδία, στην Πορτογαλία και αλλού, αλλά μερικές από τις εκδρομές αυτές του μένουν άσβεστες στην μνήμη για την περιπέτεια που περιείχαν.
"Στην Πορτογαλία το ταξίδι που κάναμε για να φτάσουμε στο Πόρτο, το Φθινόπωρο του 2002, όπου η ομάδα μας έπαιζε με την Λεϊσόες, ήταν συνολικά οκτώ μέρες. Τέσσερις μέρες για να πάμε και τέσσερις για να γυρίσουμε".
Κάπως ανάλογο ήταν και το ταξίδι στην Τιφλίδα, όπου ο ΠΑΟΚ αγωνίζονταν για το Κύπελλο UEFA. " Δεν υπήρχε άλλος τρόπος για μένα από το να μπω στο μοναδικό λεωφορείο που πήγαινες για την Γεωργία με εκδρομή του Συνδέσμου Φιλάθλων "οι Βόρειοι". Διασχίσαμε όλη την Τουρκία και φτάσαμε μετά από δυόμιση μέρες. Κερδίσαμε τον αγώνα και τότε οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ που συνόδευαν την αποστολή, μάλλον με λυπήθηκαν που επρόκειτο να γυρίσω με τον ίδιο τρόπο και μου εξασφάλισαν μία θέση στο αεροπλάνο της αποστολής που θα επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη".
Όσο για το τι σήμαινε ο ΠΑΟΚ για αυτόν: "Από μικρός αγάπησα το ποδόσφαιρο, άρα έπρεπε να είμαι με μία ομάδα. Εγώ και η οικογένεια μου είμαστε πρόσφυγες και αφού ο ΠΑΟΚ ιδρύθηκε από πρόσφυγες το 1926, τι άλλο θα μπορούσα να είμαι; Όταν είναι κάποιος πρόσφυγας ή προέρχεται από προσφυγική οικογένεια και δεν είναι στη Μακεδονία με τον ΠΑΟΚ, τότε δεν θα έχει διαβάσει καλά την ιστορία. Για μένα ο ΠΑΟΚ είναι η ζωή μου όλη.
Ζω μέρα και νύχτα για τον ΠΑΟΚ. Όταν έχασα και την γυναίκα μου, έκανα το σπίτι μου σαν μουσείο για να έχω συντροφιά το παρελθόν. Ο ΠΑΟΚ για μένα είναι σαν τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Τον αγαπώ και τον συμμερίζομαι. Είναι μία ελπίδα στην καθημερινότητά μου.
Ακόμα και τώρα, που μεγάλωσα και φυσικά βάρυνα, μπορεί να βαριέμαι λίγο να κάνω μερικά πράγματα, αλλά όταν φτάσει η μέρα ενός αγώνα, τα ξεχνάω όλα. Γίνομαι "βασιλιάς", ξεχνάω και την κούραση και την τεμπελιά, παίρνω το κασκόλ μου, μπαίνω στο αυτοκίνητο και αυτό με βγάζει στο γήπεδο της Τούμπας".
Στο γήπεδο ο μπαρμπα-Νίκος είχε την δική του θέση, δωρεά του Συνδέσμου Βετεράνων του ΠΑΟΚ, με τους οποίους έζησε ποδοσφαιρικά χρόνια γεμάτα δόξες, χαρές, πίκρες, αλλά και πολλές αναμνήσεις. Πολύ συχνά οι βετεράνοι του ΠΑΟΚ τον καλούσαν στις εκδρομές που έκαναν στην περιφέρεια ή και μακρύτερα για φιλανθρωπικούς σκοπούς ή άλλες εκδηλώσεις.
Σαν θεατής είναι εκπρόσωπος μιας εποχής που είχε χαθεί στην πορεία του χρόνου. " Δεν διαμαρτύρομαι και δεν ξεχωρίζω κανέναν από τους ποδοσφαιριστές μας. Δεν κάνω διακρίσεις και όσο μπορεί ο καθένας παίζει. Αφού φοράει την φανέλα της ομάδας, ό,τι και να κάνει δεν με αποθαρρύνει. Είναι παίκτης του ΠΑΟΚ και για τον λόγο αυτό είναι μέσα στην καρδιά μου".
"Κάποτε είχαν έρθει στο σπίτι μου δύο φοιτήτριες για να δουν το υλικό που έχω. Η μία με ρώτησε αν έχω κάτι που να θυμίζει τον πατέρα της, που πριν αρκετά χρόνια είχε περάσει σαν ποδοσφαιριστής από τον ΠΑΟΚ. Ρώτησα πως τον λένε και μου απάντησε: Βουζουνεράκης. Της λέω είναι αδύνατο να μην βρούμε κάτι που να τον αφορά.
Έψαξα σε μια γωνία και βρήκαμε φωτογραφίες της ομάδας της εποχής στην οποία αγωνίζονταν ο Βουζουνεράκης, που αργότερα έφυγε και από την ζωή. Η φοιτήτρια ξέσπασε σε κλάματα, καθώς είδε πως στην άλλη γωνία της χώρας, γιατί ο ίδιος είχε έρθει από την Ιεράπετρα της Κρήτης κι έπαιξε ποδόσφαιρο στον ΠΑΟΚ, υπάρχουν ακόμα σημάδια της παρουσίας του".
Αφιερωμένη στη μνήμη του Μπάρμπα Νίκου Παρούσογλου ήταν η Δευτέρα 3/6/2014. Στην Τούμπα Κιλκίς πραγματοποιήθηκε το φιλικό ανάμεσα στην ομάδα Παλαιμάχων του ΠΑΟΚ και την αντίστοιχη της Παιωνίας Κιλκίς.
Ένας από τους σκοπούς της αναμέτρησης ήταν η συγκέντρωση χρημάτων για την ανακατασκευή της κατοικίας του Μπαρμπά Νίκου, ενός ιδιαίτερου ΠΑΟΚτσήδικου «μουσείου».
Στο φιλικό έδωσε το παρόν ο Αγγελος Αναστασιάδης και πολλά μέλη της μεγάλης οικογένειας του ΠΑΟΚ προκειμένου να τιμήσουν έναν από τους μεγαλύτερους φίλους του Δικεφάλου που έφυγε από τη ζωή.
«Με χαρά ήρθαμε εδώ στο... πατριαρχείο του Μπάρμπα Νίκου για να τιμήσουμε τη μνήμη του», δήλωσε στο paokfc.gr ο Αντώνης Μαυρέας και συνέχισε: «Είναι λίγα τα χιλιόμετρα που κάναμε για αυτόν τον άνθρωπο. Να είναι καλά οι δικοί του και να τον θυμούνται».
Από την μεριά του ο Κώστας Μαλιούφας δήλωσε: «Με μεγάλη μας χαρά ήρθαμε να τιμήσουμε τη μνήμη του Μπάρμπα Νίκου. Εμείς τον ζήσαμε από κοντά. Έχω να πω ότι ήταν ένας κύριος. Φίλαθλος του ΠΑΟΚ με κεφαλαία γράμματα. Δεν είπε ποτέ κακή κουβέντα για κανένα.
Όταν ήμουν στη Β΄ ομάδα φέραμε τα παιδιά της εδώ για να δουν από κοντά αυτή τη ζωντανή ιστορία. Να καταλάβουν τι εστί φίλαθλος. Επίσης, δεν θα ξεχάσω που μας έλεγε ότι όταν ήταν παιδί έπαιρνε το ποδήλατο και πήγαινε στο Πολύκαστρο για να δει τον ΠΑΟΚ και πως έκανε πέντε μέρες με το λεωφορείο για να πάει στο Καζακστάν».
Αυτός ήταν ο Νίκος Παρούσογλου! Ένας πραγματικός στρατιώτης της ιδέας που λέγεται ΠΑΟΚ, ένας ανιδιοτελής οπαδός ταγμένος να βρίσκεται πάντα στο πλευρό της ομάδας!
