Σαν σήμερα στις 4/10/2012, ο Μπάμπης Τσολακίδης -ένας από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ που ταξίδευαν με το μοιραίο λεωφορείο το οποίο ανετράπη στα Τέμπη στις 4/10/1999- μίλησε για εκείνους που του υποσχέθηκαν βοήθεια, αλλά τον ξέχασαν...
Αναλυτικά η συνέντευξη σε ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης:
Μπάμπη, όταν έγινε αυτό το τραγικό γεγονός για την οικογένεια του ΠΑΟΚ πρόεδρος της ομάδας ήταν ο Μπατατούδης, τι έκανε για σένα που ήσουν ο πιο σοβαρά τραυματισμένος; "Μου είπε θα με πάει Αμερική για να με βοηθήσει με το πόδι. Τελικά πήγαμε στην Γερμανία όπου έβαλα το πρώτο πόδι, το ξύλινο. Ενώ είχε υποσχεθεί ότι θα πληρώσει το νοσοκομείο και το ξενοδοχείο που έμενε η μητέρα μου, δεν το έκανε τελικά. Τα λεφτά τα πήρανε από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ μετά από εξώδικο που στείλανε. Μιλάμε για κατάντια".
Αρκετοί πρόεδροι πέρασαν μετά τον Μπατατούδη στον ΠΑΟΚ, ποιος έκανε κάτι για σένα; "Μόνο ο Ζαγοράκης από τους προέδρους δεν με ξέχασε ποτέ. Με έπαιρνε που και που τηλέφωνο να δει τι κάνω και αν είναι όλα καλά. Μου έστελνε κάθε χρόνο μπλούζες των παικτών για να μου δείξει ότι δεν με ξεχνάνε. Αυτά τα λίγα μπορούσε, αυτά έκανε. Μόνο μια μπλούζα ενός παίκτη για εμένα σημαίνει πολλά, μονάχα μια μπλούζα".
H διοίκηση της ομάδας, με τον Ζήση Βρύζα στο προεδρικό θώκο, έκανε κάτι για σένα; "Τίποτα, ούτε ένα τηλέφωνο να δoυν αν ζω η πέθανα. Δεν ασχολήθηκε ποτέ του ο Βρύζας για μένα, δεν τον γνωρίζω καν, το ίδιο και ο Κατσαρής που είναι πρόεδρος του ΑΣ ΠΑΟΚ. Κανείς τους δεν νοιάστηκε να δει έστω πως περνάω".
Οι παλαίμαχοι παίκτες του ΠΑΟΚ σε βοήθησαν καθόλου; "Ο Κούλης Αποστολίδης, μαζί με τον Σπανδωνίδη και τον δημοσιογράφο Κώστα Λασκαρέλια μου υποσχέθηκαν πριν πολλά χρόνια ότι θα κάνανε έναν φιλικό αγώνα με τον Κιλκισιακό για να μαζέψουμε έσοδα για να βάλω καινούργιο πόδι. Ακόμα το κάνουνε".
Μιας και το ανέφερες, τι γίνεται με το πόδι που έχεις τοποθετήσει; "Στην αρχή είχα το ξύλινο, το οποίο μετά από εξώδικο του Νοσοκομείου, πληρώθηκε από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Μετέπειτα έβαλα ηλεκτρονικό, το οποίο πλήρωσε η ασφάλεια της μητέρας μου. Έχω δέκα χρόνια να το κάνω service, το οποίο πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο. Τώρα είναι σε άσχημη κατάσταση και όπως με ανέφεραν οι ειδικοί που μίλησα πρέπει να αντικατασταθεί. Τα λεφτά είναι πάρα πολλά για να γίνει κάτι τέτοιο, εμείς σαν οικογένεια αδυνατούμε να τα βρούμε. Αν δεν βρεθεί λύση θα αναγκαστώ να συνεχίσω την ζωή μου με πατερίτσες".
Ποιοι σε έχουν βοηθήσει μέχρι τώρα, ηθικά και υλικά: "Θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στην θύρα 4 και συγκεκριμένα στον Τάσο τον Καναράκη. Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνδέσμους της Καβάλας, της Πολίχνης, των Σερρών, τους LEMMY, που με καλούσαν σε χορούς για να με δώσουν αναμνηστικές πλακέτες και καμιά φορά ακόμη και χρήματα για να με βοηθήσουν.Ένα ευχαριστώ είναι πολύ λίγο επίσης για τα παιδιά του συνδέσμου Ivaders στο Ντίσελντορφ που ήρθαν μαζί μου στο νοσοκομείο στην Γερμανία για να βάλω το πόδι".
Σε λίγες μέρες είναι το μνημόσυνο των έξι παιδιών, ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις στον κόσμο του "Δικεφάλου": "Θέλω στο μνημόσυνο να βρίσκονται εκεί 5000 οπαδοί του ΠΑΟΚ, για να τιμήσουν όπως τους αρμόζει, αυτά τα έξι αδικοχαμένα αδέρφια μας. Τίποτα παραπάνω, να είναι όλοι εκεί και πιστεύω ότι είναι πιο σημαντικό από μια νίκη κατά του Ολυμπιακού. Να παραβρεθούν όλοι στα Τέμπη. Τα αδέρφια αξίζουν παραπάνω από κάθε κατάκτηση κυπέλλου ακόμα και πρωταθλήματος. Αδέρφια ζείτε".
