Σαν σήμερα στις 19/9/1986, ήρθε στη Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του ΠΑΟΚ ο Ντιλέινι Ραντ, ένας εκπληκτικός παίκτης που φόρεσε τη φανέλα του "Δικεφάλου" το διάστημα 1986-1988...
Η "ασπρόμαυρη ιστορία" που ακολουθεί είναι ένα μικρό αφιέρωμα στον πολύ μεγάλο αυτόν αθλητή που μάγευε με το παιχνίδι του τα πλήθη όπου και αν έπαιζε ο "Δικέφαλος"
Το 1986, ο ΠΑΟΚ αναζητά τους δύο ξένους που έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μετά την καλή παρουσία του Βάρνερ αναζητείται ένας εξίσου καλός σκόρερ, και ο προπονητής Ορέστης Αγγελίδης καταλήγει στον Χάρις και τον Ντιλέινι Ραντ (Delaney Rudd).
Έναν 24χρόνο γκαρντ, ύψους 1μ88 που έχει διαπρέψει στο κολλέγιο Ουέικ Φόρεστ (Wake Forrest - από το ίδιο κολλέγιο έχουν αποφοιτήσει κι άλλοι παίκτες που έπαιξαν στον ΠΑΟΚ, όπως ο Ισπανός Ρικάρντο Περάλ και είχε γίνει draft από τους Utah Jazz το 1985 (στο νούμερο 83), αλλά είχε παραστάσεις «επαγγελματικού» μπάσκετ μόνο από το CBA (έπαιξε στους Bay State Bombardiers το 1985-86).
Σαν σήμερα λοιπόν στις 19/9/1986, ο Ραντ έρχεται στη Θεσσαλονίκη. Λίγες μέρες πριν έχει αγωνιστεί με μια ομάδα αμερικανών all stars σε φιλικό εναντίον της Μπαρτσελόνα σημειώνοντας ...39 πόντους (νίκη της Μπάρτσα με 114-106).
Τέλη Σεπτέμβρη του 1986, ο Αγγελίδης αποφασίζει να αντικαταστήσει τον Χάρις με τον Άλβιν Ρότζερς, έναν 26χρονο φόργουορντ με ύψος 2.06 και βάρος 115 κιλά, επίσης απόφοιτο του Ουέικ Φόρεστ.
Την 1η Οκτώβρη του 1986 δίνουμε τον πρώτο αγώνα της πρώτης φάσης του Κόρατς 1986-87 με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ στη Σόφια. Ο Ραντ πραγματοποιεί μεγαλειώδη εμφάνιση και με τους 34 πόντους του συμβάλλει καταλυτικά στο να γνωρίσουμε μια γλυκιά ήττα με 85-83.
Στις 8 Οκτωβρίου, όπως αναμενόταν, κερδίζουμε τη ρεβάνς με 89-77 στο Παλέ και παίρνουμε το εισιτήριο για την επόμενη φάση. Ο Ραντ σκοράρει 23 πόντους και παίρνει την ομάδα στις πλάτες του στο τελευταίο κρίσιμο δεκάλεπτο, κι ενώ ο Φασούλας έχει φύγει με 5 φάουλ.
Επόμενος αντίπαλός μας η φοβερή και τρομερή Παρτιζάν των Τζόρτζεβιτς, Ομπράντοβιτς, Πάσπαλι και Ντίβατς. Στις 29 Οκτωβρίου στο πρώτο ματς, με 4.000 κόσμο στο Παλέ, παίρνουμε δύσκολα διαφορά δέκα πόντων (79-69), με τον Ραντ να πετυχαίνει 33 πόντους με 5 τρίποντα – το ένα στο τελευταίο δευτερόλεπτο...
Στις 5 Νοεμβρίου, παίζουμε στο Βελιγράδι την πρόκριση, αλλά εκείνο το βράδι όλα πήγαν στραβά... στο 14' (με το σκορ στο 33-28) Ρότζερς και Ραντ πλακώνονται με τον Τζόρτζεβιτς και η ομάδα αποσυντονίζεται... Παρ'όλα αυτά μένουμε στο παιχνίδι της πρόκρισης σχεδόν μέχρι το τέλος (88-75, 48 δεύτερα πριν το τέλος), αλλά ο Ραντ αστοχεί σε δύο διαδοχικές προσπάθιειες για τρίποντο, και το τελικό 90-75 σφραγίζει το τέλος μιας σύντομης ευρωπαϊκής πορείας εκείνη τη σεζόν...
Ο Ραντ όμως έχει δώσει ήδη τα διαπιστευτήρια που τον ακολούθησαν και στα επόμενα χρόνια της καριέρας του: χαρισματικός σκόρερ, εξαιρετικά ταχύς και φοβερή αλτικότητα – δεν ήταν και συνηθισμένο εκείνη την εποχή να βλέπεις ένα γκαρντ με το δικό του ρεπερτόριο στα καρφώματα !
Το 1987, ο νέος προπονητής Τζώνι Νιούμαν καταλήγει και πάλι στον Ραντ αλλά αντικαθιστά τον Ρότζερς με τον θηριώδη Μαρκ Πέτγουει ( η βασική πεντάδα εκείνης της σεζόν στην Ευρώπη ήταν Κόρφας, Ραντ, Σταυρόπουλος, Πέτγουει, Φασούλας) – ο οποίος Πέτγουει έπαιξε αργότερα στον Απόλλωνα Πάτρας και επέστρεψε στις ΗΠΑ, όπου δολοφονήθηκε από μέλος μιας συμμορίας.
Το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ κάνει προετοιμασία στην Ιταλία μετέχοντας σε δύο τουρνουά με αντιπάλους σημαντικές ιταλικές ομάδες της εποχής. Ο Ραντ ξεδιπλώνει το απίστευτο ταλέντο του – αρχές Σεπτέμβρη σε ματς με την τότε πανίσχυρη Καζέρτα (ήττα 118-113) σημειώνει ...47 πόντους (στο ίδιο ματς ο «πολύς» Όσκαρ Σμιτ πέτυχε 36) και αναδεικνύεται σε MVP και των δύο διοργανώσεων.
Στις 5 Οκτώβρη του '87 έρχεται και η σειρά της Αθήνας να γνωρίσει τη μαγεία του Ραντ. Ο Παναθηναϊκός διοργανώνει φιέστα για να τιμήσει τον βετεράνο παίκτη του Απόστολο Κόντο, και στο πλαίσιό της διοργανώνεται φιλικός αγώνας με τον ΠΑΟΚ.
Μέχρι το 26' ήμασταν πίσω με 17 πόντους, αλλά τότε ανέλαβε δράση ο Ραντ. Με τρία διαδοχικά τρίποντα μειώνει τη διαφορά, και τελικά φεύγουμε νικητές με 81-88 με 37 πόντους του (4 τρίποντα).
Στον πρώτο γύρο του Κόρατς αντίπαλός μας είναι η γαλλική Αντίμπ. Στις 15 Οκτώβρη, με ηγέτη τον Ραντ, ο ΠΑΟΚ κατατροπώνει τους γάλλους εκτός έδρας με 82-98, μετατρέποντας τη ρεβάνς σε τυπική διαδικασία. Η «μαύρη σαΐτα» κλείνει τη βραδιά με 37 πόντους (12/18 δίποντα, 4/4 τρίποντα) και σφραγίζει το ματς με ένα απίστευτο κάρφωμα στα τελευταία δευτερόλεπτα...
Το φινάλε βρίσκει ένα εχθρικό γήπεδο (κι ενώ περίπου 300 ΠΑΟΚια είχαν φτιάξει ένα μικρό ασπρόμαυρο πέταλο) όρθιο να τον αποθεώνει. Ο Νιούμαν δηλώνει ότι ο Ραντ είναι ο καλύτερος γκαρντ που αγωνίζεται στην Ευρώπη...
Στη ρεβάνς στις 22 Οκτωβρίου, ο Ραντ πετυχαίνει 25 πόντους (3/9 τρίποντα, 8/14 δίποντα, 2/2 βολές) και οδηγεί την ομάδα σε μια άνετη νίκη - πρόκριση. Στον όμιλο κληρωνόμαστε με Ερυθρό Αστέρα, Εστουντιάντες και Βιλλερμπάν.
Καθώς όλη η Ελλάδα ασχολείται με το άθλημα μετά το θρίαμβο του Ευρωμπάσκετ, το ενδιαφέρον στρέφεται στα δύο μεγάλα ονόματα των βασικών διεκδικητών του τίτλου, τον Ραντ και τον Γκάλη (ένα από τα παρατσούκλια του Ραντ ήταν και το ..."μαύρος Γκάλης".
Οι περισσότεροι περιμένουν πώς και πώς την απόφαση της ΕΟΚ να επιτρέψει να αγωνίζονται ξένοι παίκτες στο Ελληνικό Πρωτάθλημα, έχοντας κατά νου μια μονομαχία μεταξύ των συγκεκριμένων παικτών (ο Νιούμαν σπεύδει να κλείσει συμφωνία με τον Ραντ για την επόμενη σεζόν του ελληνικού πρωταθλήματος).
Τελικά η ευκαιρία έρχεται με ένα φιλικό ανάμεσα στην Εθνική Ομάδα (στην οποία μετείχαν Φασούλας και Σταυρόπουλος) και μια ομάδα επιλέκτων, στην οποία συμπεριλαμβάνονταν τόσο ο Ραντ όσο και ο Πέτγουει. Την 1η Νοέμβρη, το Παλέ γεμίζει ασφυκτικά για τη μεγάλη μονομαχία Ραντ - Γκάλη.
Το φινάλε βρίσκει την Εθνική νικήτρια με 127-97, - ο Ραντ εκείνο το βράδι είχε 14 πόντους, με περιορισμένη συμμετοχή. Στις 2 Νοεμβρίου η Εθνική αντιμετωπίζει (κεκλεισμένων των θυρών) σε άλλο φιλικό τον ΠΑΟΚ και κερδίζει με 115-107 – ο Ραντ έχει 17 πόντους με ένα τρίποντο.
Με την επανέναρξη των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, στις 2 Δεκεμβρίου, μπαίνουμε με το δεξί στον όμιλο, κερδίζοντας την Εστουντιάντες στο Παλέ με 88-86. Με τον Φασούλα στον πάγκο από το 30' (5 φάουλ), ο Ραντ παίρνει και πάλι την ευθύνη, και με 31 πόντους (5 τρίποντα) καθαρίζει το ματς. – από το οποίο και η φωτογραφία παρακάτω.
Στις 8 Δεκεμβρίου χάνουμε στο Παλέ από τον Ερυθρό Αστέρα με 93-88 σε ένα επεισοδιακό ματς, με τον Ραντ να σημειώνει 21 πόντους με τρία τρίποντα. Η ήττα αποδεικνύεται καθοριστική στην προσπάθεια για πρόκριση... Στις 16 Δεκέμβρη χάνουμε στη Γαλλία από τη Βιλερμπάν με 109-99, αν και ήμασταν μπροστά στο ημίχρονο με 55-45, με τον Ραντ να σημειώνει 36 πόντους.
Στις 7 Γενάρη του '88 χάνουμε από την Εστουντιάντες εκτός έδρας με 83-81. Ο Ραντ κάνει απίστευτο ματς και πετυχαίνει ...43 πόντους (!) με 5 τρίποντα, έχασε όμως δέκα δεύτερα πριν το τέλος την ευκαιρία να στείλει το παιχνίδι στην παράταση, αστοχώντας σε δίποντο...
Στις 13 Γενάρη του '88 στη «Χάλα Πιονίρ» του Βελιγραδίου ο ΠΑΟΚ κατεβαίνει αποφασισμένος για νίκη, προκειμένου να μείνει στο παιχνίδι της πρόκρισης... Στο 10ο λεπτό, ο Ραντ δίνει back door πάσα στον Πέτγουει που καρφώνει εντυπωσιακά, κάνοντας θρύψαλλα το ταμπλό και κόβοντας το χέρι του...
Το ματς διακόπτεται για 25 λεπτά προκειμένου να αντικατασταθεί το ταμπλό, και ο Πέτγουέι φεύγει για το νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες.
Εν τω μεταξύ τα αίματα έχουν ανάψει για τα καλά. Στο 21' ο Κόρφας αρπάζεται με τον Γιάνκοβιτς, και σχεδόν αμέσως όλοι οι παίκτες αρχίζουν τα γρονθοκοπήματα (από πλευράς μας πρωταγωνιστές οι Μπακόπουλος, Κόρφας και Καρατζουλίδης και από τους Σέρβους οι Γιάνκοβιτς και Μιλίσεβιτς).
Ο Πέτγουει θα επιστρέψει στο 32' του αγώνα και θα συνεχίσει να αγωνίζεται με τα αίματα να στάζουν από το μπανταρισμένο, λαβωμένο χέρι του... η ομάδα το παλεύει, και το σκορ μετά από 40' είναι ισόπαλο 83-83.
Ο Ραντ κλείνει το ματς με 32 πόντους (3 τρίποντα), αλλά είναι και αυτός που είκοσι δεύτερα πριν τη λήξη της παράτασης (με το σκορ στο 91-88 υπέρ των Σέρβων) αστοχεί δύο φορές σε τρίποντο. Τελικά χάνουμε με 93-88 και μαζί ένα μεγάλο μέρος των ελπίδων μας για πρόκριση...
Πρέπει να πούμε ότι η διαιτησία σε όλο το ματς ήταν απαράδεκτη – ιδιαίτερα αυτή του Ιταλού Πίντο (ένα χρόνο μετά ο Νιούμαν στο ίδιο γήπεδο θα βγάλει το άχτι του σε έναν άλλο συμπατριώτη του, τον Γκρόσι)...
Στις 20 Γενάρη χάνουμε στο Παλέ από τη Βιλερμπάν με 81-80. Στο τελευταίο του ματς με τον ΠΑΟΚ ο Ραντ πετυχαίνει 38 πόντους με τρία τρίποντα.
Ο Ραντ γυρίζει στις ΗΠΑ για τους Milwaukee Bucks και λίγο αργότερα στην Utah, όπου θήτευσε δίπλα στον μεγάλο John Stockton, και εξελίχθηκε κατά πολύ. Στη Γιούτα έμεινε τρία χρόνια (1989-92), παίζοντας σε 224 ματς και σημειώνοντας 790 πόντους. Την επόμενη σεζόν ξεκίνησε με τους Portland Trailblazers, όπου πρόλαβε να παίξει μόνο 15 αγώνες, σκοράροντας 26 πόντους.
Στη συνέχεια, ο Ντιλέινι επιστρέφει στην Ευρώπη για λογαριασμό, αρχικά της γαλλικής Ρασίγκ Παρί (μόνο για δύο αγώνες) κι έπειτα της Βιλερμπάν, όπου έπαιξε για έξι χρόνια (1993-99) το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του (η φανέλα του με τον αριθμό 4 έχει αποσυρθεί και αναρτηθεί στην οροφή του γηπέδου της γαλλικής ομάδας «Άστρομπολ»).
Στα έξι αυτά χρόνια, ο Ραντ έπαιξε σε 171 αγώνες και σημείωσε 2.971 πόντους. Αποκορύφωμα της καριέρας του στη Βιλερμπάν, η πρόκριση στο φάιναλ φόρ της Ρώμης το 1997, αποκλείοντας εκτός έδρας την Εφές Πίλσεν.
Στην εξαετή του αυτή πορεία, ο Ραντ αντιμετώπισε ελληνικές ομάδες σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων και ...τον ΠΑΟΚ, το 1998-99 για την Ευρωλίγκα εκείνης της περιόδου.
Στις 30/9/1998 χάνουμε στη Γαλλία με 80-66, με τον Ραντ να έχει 12 π. (3/6 διπ., 2/2 τριπ. και 0/1 βολές) και στις 11/11/1998 χάνουμε και στο Παλέ με 65-69, με 15 πόντους του Ραντ (3/3 διπ., 2/3 τριπ. και 3 /4 βολές), που εκείνη τη μέρα είχε άξιο συμπαραστάτη τον συμπατριώτη του Πάλμερ, που έκανε το παιχνίδι της ζωής του πετυχαίνοντας 28 πόντους...
Τη χρονιά εκείνη ο Ραντ βρισκόταν σε δαιμονιώδη φόρμα, Λίγες μέρες πριν το πρώτο ματς είχε 8/9 τρίποντα (!) σε αγώνα εναντίον της Τιμσίστεμ Μπολώνια, αλλά και 14 ασίστ εναντίον της Ρασίγκ Παρί...
Το 1999 ο Ραντ τερμάτισε την καριέρα του σε ηλικία 37 ετών.Σήμερα είναι υπεύθυνος ενός εκπαιδευτικού κέντρου για μπάσκετ στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Βόρεια Καρολίνα.
Σπάνιο για την εποχή του γκαρντ, με τρομερή ποικιλία στο σκοράρισμα και εντυπωσιακά καρφώματα, ο Ραντ θα μπορούσε να αφήσει εποχή στον ΠΑΟΚ.
Ήταν όμως γραφτό να παίξει στην ομάδα σε μια εποχή που το μπάσκετ στην Ελλάδα ήταν σε μεταβατικό στάδιο (δεν επιτρέπονταν ακόμη οι ξένοι παίκτες) και το ασταθές περιβάλλον στο άθλημα τον οδήγησε σε άλλες πολιτείες – κάτι που τελικά σε καλό βγήκε στον ίδιο...
Όταν τελικά επετράπησαν οι ξένοι, οι αντίστοιχες θέσεις στον ΠΑΟΚ ήταν πάντα επιλογές που αποσκοπούσαν στο να καλυφθούν τα κενά στις θέσεις 3 και 4, καθώς στα γκαρντ υπήρχε πληρότητα, με την παρουσία των Μάτζικ, Μπάνε και Κόρφα.
Έτσι, η συμφωνία του Νιούμαν με τον Ραντ για μόνιμη συνεργασία έμεινε στα λόγια...
Γραμμένο από τον Gordon
Γραμμένο από τον Gordon
