Σαν σήμερα στις 9/12/1992 οι αθηναϊκές φυλλάδες ονειρευόταν ... τον Γιώργο Τουρσουνίδη για λογαριασμό του Παναθηναϊκού...
Μια μεταγραφή που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αν και ο Βαρδινογιάννης ήθελε διακαώς τον παίκτη, όμως ο ίδιος μάς είχε εκμυστηρευτεί πριν από κάποια χρόνια.
Να τι μας είχε πει ο Γιώργος Τουρσουνίδης στις αρχές Οκτωβρίου του 2009:
"Λοιπόν ήταν να φύγω στον Παναθηναϊκό. Ήταν τελειωμένο. Ας τα πάρουμε τα πράματα από την αρχή. Τότε στον ΠΑΟΚ στα 21 μου ήμουν - φαινομενικά - επαγγελματίας, μέλος της εθνικής ομάδας και στην ομάδα ουσιαστικά δεν είχα συμβόλαιο. Έπαιρνα το μισθό μου και τα πριμ που παίρναμε μετά από νίκες.
Φαινόταν να έχω συμβόλαιο επαγγελματικό κατατεθειμένο, αλλά δεν έπαιρνα χρήματα! Για να γίνω σαφέστερος τότε ήσουν 5 χρόνια ερασιτέχνης, 2 ημιεπαγελματίας και 5 επαγγελματίας. Είχε το δικαίωμα η ομάδα να μη σε δίνει χρήματα, ήτανε στην κρίση της.
Για να μη μακρηγορούμε η μεταγραφή μου ήταν τελειωμένη στον Παναθηναϊκό. Τα είχε συμφωνήσει ο ΠΑΟΚ με τη διοίκηση του Παναθηναϊκού χωρίς εμένα να με πουν τίποτε. Επίσημη ενημέρωση δεν είχα από τη διοίκηση της ομάδας στην οποία έπαιζα.
Μιλάμε για τη διοίκηση Βουλινού. Ότι πληροφορία είχα, μου είχε μεταφερθεί κατευθείαν από τον Βαρδινογιάννη τον ίδιο, αλλά και από άλλα μέλη της πράσινης ΠΑΕ.
Η μεταγραφή δεν έγινε γιατί "βγήκε προς τα έξω" και αντέδρασε έντονα ο κόσμος. Χάλασε δε την τελευταία μέρα των μεταγραφών, όταν ΠΑΟΚτσήδες επικοινώνησαν με τον Βαρδινογιάννη μέσω του κ. Μπούζα που είχε καλές σχέσεις με τον τότε πρόεδρο του Παναθηναϊκού- και του είχαν πει να μην τολμήσει να κάνει την μεταγραφή γιατί θα γίνει πόλεμος. Την επόμενη μεταγραφική περίοδο υπήρξε και πάλι θέμα αλλά δεν ήταν τόσο έντονο.
Έτσι δεν ολοκληρώθηκε μια συμφωνημένη μετακίνηση. Και λέω συμφωνημένη γιατί ο Βουλινός τα είχε βρει σε όλα με τους κάτω – λεφτά και ανταλλάγματα. Το ποσό ήταν κοντά στα 400 εκ δρχ για τον ΠΑΟΚ και οι παίκτες που θα ερχόταν ήταν 3 νεαροί τότε παίκτες που κάνανε μεγάλη καριέρα στα επόμενα χρόνια.
Δε θέλω να πω ονόματα μόνο και μόνο σεβόμενος την προσωπικότητα των τριών αυτών παιδιών... Καταλήγοντας να τονίσω ότι η πίεση του κόσμου και ο φόβος των αντιδράσεων που πέρασε στην πλευρά του Παναθηναϊκού ματαίωσαν την κίνηση...
Δεν εκπληρώθηκαν οι αγωνιστικοί και οικονομικοί στόχοι και φιλοδοξίες που είχα όταν ξεκινούσα να παίζω μπάλα. Μπορούσα να εκμεταλλευτώ πολύ καλύτερα και το ταλέντο μου και τα χρόνια που έπαιξα μπάλα.
Εγώ στον ΠΑΟΚ είχα ουσιαστικά μηδενικό συμβόλαιο ενώ ο Παναθηναϊκός το 1992 μου έδινε 50 εκατομμύρια δρχ το χρόνο, για διάστημα 5 ετών. Ήταν ένα τεράστιο ποσό για την εποχή και τα χρήματα θα έμπαιναν στο λογαριασμό μου άμεσα.
Δεν το μετάνιωσα που δεν έφτασαν στα χέρια μου αυτά τα χρήματα γιατί εκείνη τη στιγμή ζούσα ένα όνειρο, έπαιζα στον ΠΑΟΚ αισθανόμουν την αγάπη και τη ζεστασιά του κόσμου και δεν με ενδιέφερε τι μπορούσε να ακολουθήσει"
.jpg)
