Σαν σήμερα στις 25/6/1985, δημοσιεύεται στον τύπο της εποχής, μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του Κώστα Ιωσηφίδη, ως ποδοσφαιριστής...
Η μεταγραφική περίοδος το καλοκαίρι του 1985 βρισκόταν σε εξέλιξη και ένα από τα θέματα που απασχολούσε τον ΠΑΟΚ ήταν η παραμονή στην ομάδα του 33χρονου (τότε) Κώστα Ιωσηφίδη.
Ο παίκτης που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο των δύο πρωταθλημάτων του ΠΑΟΚ (1976-1985), είχε δηλώσει πριν την έναρξη της περιόδου 1984-1985, πως θα ένιωθε πολύ όμορφα αν η αποχώρησή του συνδυαζόταν με έναν τίτλο! Κάτι που τελικά έγινε ...
Υπήρξε χωρίς αμφιβολία ο κορυφαίος αριστερός ακραίος αμυντικός της εποχής του και σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών που γνώρισε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Παίκτης, γρήγορος με σπεσιαλιτέ τα τάκλιν, που ήταν άλλωστε το σήμα κατατεθέν του.
Τον θυμόμαστε δυνατό, ταχύτατο, αλλά πολύ καθαρό στα μαρκαρίσματά του, να τα δίνει όλα σε κάθε ματς. Χαρακτηριστικός ο στίχος που όλοι έχουμε ακούσει και τραγουδήσει στο ασπρόμαυρο ¨Ντιρλαντά¨: «...και σίφουνας ο Ιωσηφίδης...»!
Σπάνια έχανε παιχνίδι λόγω καρτών μιας και το ποδοσφαιρικό του ύφος και ήθος ήταν κάτι που τον έκανε να ξεχωρίζει. Συχνά-πυκνά έβγαινε μπροστά για να επιχειρήσει τις φαρμακερές σέντρες με το αριστερό του πόδι , που ο συνήθης ύποπτος αποδέκτης τους (Σαράφης) τις μετέφραζε σε γκολ με πραγματικά ασύλληπτες κεφαλιές.
Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις σαν ποδοσφαιριστής (σαν σήμερα 25/6/1985) είχε δηλώσει:
Για το ενδεχόμενο να σταματήσει το ποδόσφαιρο: "Δήλωσα πριν ένα χρόνο ότι θα σταματούσα, αλλά διαπιστώνω ότι έχω και τη δύναμη και τη διάθεση να προσφέρω πολλά ακόμη στον ΠΑΟΚ.
Θέλω να συνεχίσω στην ομάδα μου για 1-2 χρόνια ακόμη, γιατί πιστεύω ότι μπορώ να προσφέρω. Αν το ίδιο πιστεύουν και οι υπεύθυνοι, αυτό θα μου δώσει μεγάλη χαρά, όχι μόνο γιατί θα αναστείλει τη διακοπή της καριέρας μου, αλλά και επειδή θα είναι έμπρακτη αναγνώριση της προσφοράς μου στον ΠΑΟΚ."
Για το αν τον ανησυχούσε το ενδεχόμενο να βρίσκεται στον πάγκο των αναπληρωματικών, είπε: "Όχι δε με φοβίζει ο πάγκος κι ούτε φυσικά έχω το άγχος του νέου ποδοσφαιριστή που μάχεται για να κερδίσει τη θέση του στην ενδεκάδα.
Αν ο προπονητής μου κρίνει ότι εκεί βρίσκεται η δική μου θέση θα το σεβαστώ και θα το δεχτώ. Όμως φιλοδοξία μου είναι να μείνω στον ΠΑΟΚ όχι για να ζεσταίνω τον πάγκο ή για να βρίσκομαι στο βάθρο μιας τιμητικής αναγνώρισης για το παρελθόν μου, αλλά αλλά για να προσφέρω όσο και όταν χρειαστεί τις υπηρεσίες μου σε μια ομάδα με υψηλούς στόχους. Μια ομάδα νεανική, η οποία στα πρώτα της βήματα χρειάζεται και την πείρα ανθρώπων για να τη βοηθήσουν."
Όσο για το τι σκεφτόταν να κάνει αν δεν του ανανέωνε το συμβόλαιο ο ΠΑΟΚ, δήλωσε: "Μα φυσικά σε περίπτωση που φύγω από την Τούμπα δεν πρόκειται να συνεχίσω σε άλλη ομάδα. Η καριέρα μου θα σταματήσει εδώ. Ακόμη και αν έρθει προσφορά αρκετών εκατομμυρίων, δε θα συνεχίσω με άλλη φανέλα πέρα από εκείνη του ΠΑΟΚ.
Άλλωστε δεν έχω οικονομικό πρόβλημα και σταματώντας το ποδόσφαιρο θα επιδοθώ απερίσπαστος στη δουλειά μου. Δεν υπάρχει λόγος να επηρεαστώ από οποιαδήποτε προσφορά."
Αναφερόμενος στην ποδοσφαιρική του διαδρομή, τόνισε: "Η πρώτη μου ανεπίσημη εμφάνισή μου με τη φανέλα του ΠΑΟΚ έγινε σε ένα διεθνές φιλικό παιχνίδι με τη Νάσιοναλ του Μοντεβιδέο του μεγάλου Κουμπίλιας, το 1971. Επίσημα πρωτόπαιξα σε ματς με την αεκ στην Αθήνα, όπου χάσαμε αν δεν κάνω λάθος με 1-0.
Στην Εθνική ομάδα με κάλεσε το 1974 ο Αλκέτας Παναγούλιας και το πρώτο μου παιχνίδι με τα εθνικά χρώματα, ήταν εκείνο το αξέχαστο 0-0 που πήραμε στο Ρίο από τη μεγάλη Βραζιλία! Αυτόν τον αγώνα θεωρώ έναν από τους μεγάλους σταθμούς της καριέρας μου.
Άλλοι φωτεινοί σταθμοί ήταν η χαρά των δύο Κυπέλλων και των 2 πρωταθλημάτων που μου έδωσε ο ΠΑΟΚ, η συμμετοχή στο παιχνίδι Ελλάδας - Σοβιετικής Ένωσης (1-0 στη Λεωφόρο) που μάς χάρισε την πρόκριση στην τελική φάση του Κυπέλλου Εθνών (σημερινό Euro)."
Η μοναδική φορά που βρέθηκε κοντά στο ενδεχόμενο να φύγει από τον ΠΑΟΚ ήταν στο κλείσιμο της 8ετίας του, όταν η ΑΕΚ του έκανε καλύτερη προσφορά, αλλά αυτός τελικά έμεινε τον Δικέφαλο του Βορρά!
Με 397 παρουσίες και 5 γκολ είναι ο δεύτερος σε συμμετοχές παίκτης μας πίσω από το Γιώργο Κούδα. Εκτός από τα ματς του πρωταθλήματος έπαιξε σε 69 παιχνίδια κυπέλλου - όπου πέτυχε 3 γκολ - ενώ ήταν παρών σε 28 ευρωπαϊκούς αγώνες του δικεφάλου. Στο πρωτάθλημα του 1976 είχε 29 συμμετοχές, ενώ σε αυτό του 1985 αγωνίστηκε σε 17 ματς...
Με την Εθνική είχε 51 παρουσίες (πέτυχε μάλιστα και 2 γκολ) και συμμετείχε στο Euro του 1980 που έγινε στα γήπεδα της Ιταλίας. Το ντεμπούτο του στην ομάδα με το εθνόσημο ... ήταν ονειρεμένο.
Στις 28/4/1974 η Ελλάδα αντιμετωπίζει σε φιλικό στο Μαρακανά τη μεγάλη Βραζιλία του Πελέ. Ο ίδιος έχει απέναντί του ένα πραγματικό θηρίο του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού στερεώματος. Τον πολύ....Ζαϊρζίνιο. Οι εφημερίδες της εποχής αναφέρουν ότι απλά τον ...εξαφάνισε!
Η μεγάλη ποδοσφαιρική καριέρα του Ιωσηφίδη τερματίστηκε αμέσως μετά την κατάκτηση του τελευταίου πρωταθλήματος (1985), όπου ευτύχησε βέβαια να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο - σαν αρχηγός - σε μια Τούμπα κατάμεστη από 45.000 ΠΑΟΚτσήδες που παλλόταν από τεράστιο κύμα ενθουσιασμού.
Στη συνέχεια ακολούθησε «την πεπατημένη» και ασχολήθηκε με την προπονητική, αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία αρκετών ομάδων όπως το Πολύκαστρο, την Αναγέννηση Καρδίτσας, τον ΠΑΟΝΕ , την Αναγέννηση Κολινδρού (στη Γ' Εθνική), τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, τη Νάουσα, τον Πανσερραϊκό, τον Ιάλυσο Ρόδου και την Καλαμάτα (στη Β' Εθνική) καθώς και την ομάδα της Καβάλας στην Α' Εθνική.
Από το 2005 μέχρι σήμερα ο Κώστας Ιωσηφίδης είναι κοντά στην ομάδα που λάτρεψε αλλά και δοξάστηκε, προσφέροντας τις υπηρεσίες του στον σύλλογο από διάφορες θέσεις!
.jpg)
