Ας πάρουμε τα πράματα με τη σειρά. Το γηπεδάκι που υπήρχε στο Σιντριβάνι μέχρι το 1930 ήταν πολύ μικρό σε έκταση, είχε όλο κι όλο δύο δωμάτια για αποδυτήρια και γραφεία, δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις διεξαγωγής ποδοσφαιρικού αγώνα και κυρίως, ανήκε στην ΑΕΚ Θεσσαλονίκης.
Στις αρχές του 1929 έγινε η "απορρόφηση" της ΑΕΚ από τον ΠΑΟΚ και η ομάδα έκανε προπονήσεις στο παράγωνο αυτό γήπεδο, που όμως όπως προαναφέρθηκε ήταν ακατάλληλο για επίσημους αγώνες. Έπρεπε να επεκταθεί αλλά και να πάρει σχήμα γηπέδου.
Στις 12/12/1930 θεμελιώθηκε η επέκταση του γηπέδου, αυτό δηλαδή θυμόμαστε σήμερα και όχι τα εγκαίνιά του που έγιναν στις 5/6/1932. Μετά τις 12/12/1930 άρχισαν τα έργα χάρη στα οποία το γήπεδο έγινε κατάλληλο για διεξαγωγή παιχνιδιών.
Πρώτα από όλα το ρεύμα της Ευαγγελίστριας που κατέβαινε από την Ευαγγελίστρια μπαζώθηκε αφού όμως πρώτα στο εσωτερικό του δημιουργήθηκε ένας μεγάλος αγωγός που μετέφερε τα βρόχινα νερά.
Στην πλευρά του γηπέδου που βρίσκεται προς το Βελλίδειο, περνούσαν οι πομπές των Εβραίων οι οποίοι έθαβαν τους νεκρούς τους στο κοντινό νεκροταφείο. Αυτό σταμάτησε πλέον και ένα τμήμα του νεκροταφείου αγοράστηκε από τον ΠΑΟΚ για να επεκταθεί και προς τα εκεί το γήπεδο.
Το θεμέλιο λίθο έβαλε ο αρχιστράτηγος των ελληνικών στρατευμάτων Σμύρνης και πάνω σε αυτόν αναγραφόταν δύο ημερομηνίες. Στη μια πλευρά του έγραφε "12 Δεκεμβρίου 1930" και στην άλλη "ΠΑΟΚ 1926". Στα αξιομνημόνευτα της ημέρας η παρουσία των υποψηφίων δημάρχων στο χώρο του Συντριβανίου, μιας και δύο μέρες αργότερα θα διεξαγόταν δημοτικές εκλογές !!!
Στους μήνες που ακολούθησαν πολλοί ΠΑΟΚτσήδες εργάστηκαν σκληρά για να κλείσει επιτέλους το ρέμα της Ευαγγελίστριας, αλλά αυτό που ήταν πραγματικά συγκλονιστικό ήταν να βλέπεις ανθρώπους να ξεθάβουν κόκαλα από το παρακείμενο νεκροταφείο και μάλιστα χωρίς καμία αμοιβή, μόνο και μόνο επειδή ήθελαν να προσφέρουν εθελοντικές υπηρεσίες στην ομάδα που λάτρευαν.
